På mosegrodde stier

Idag tar jeg deg med til vakre, mosegrodde stier utenfor alfarvei et sted i Rogaland.

Jeg fant dette diktet på nettet, synes det har en god refleksjon og passer fint til disse bildene.

GAMLEVEGEN skrevet av Henrik Straumsheim (1893-1975)

Har du gått langs gamlevegen,
der han svingar gjennom skogen
som eit smalt og falma fløyelsband
lagt ut i krull og krok?
Har du sett dei djupe furer
etter fot og hest og kjerre,
der dei lyser liksom liner
i ei gammel minnebok?

Gjekk du der når molteblomen
lyste symrekvit på myra,
og når haustdoggperler glitra
blankt i mose, lyng og strå?
Såg du kveldsolskimret sildre
gjennom mørke furukroner,
før det skumra blått, og dagen
knepte nattekåpa på?

Har du gått langs gamlevegen
vår og haust og sommarkveldar?
Trødd i mosegrodde hjulspor
ved ei grå og morkna grind?
Stått i glad og stille undring
i dei barnålstrødde bakkar;
og høyrt gamle strofer kviskre
i ein mild septembervind?

Gamlevegen, han ligg einsleg
slik som alle gamlevegar.
Smal og mosemjuk og bortgløymt;
dekt av kvister, lauv og bar.
Du kan ikkje lenger plukke
blanke hestehår i grusen.
Men langs gamlevegen finn du
dine fedres fotefar.